Mâlihulyâ

Mâlihulyâ oldur ki, âdemin zannı ve fikri tabîʻî olmaya. Abes nesneler zann ide. Gayr-ı vâkiʻ korkmayacak nesnelerde korkmak gibi. Sebebi nefs-i dimâğda ya cemîʻ bedende sevdâ gâlib olmakdır. Alâmeti; bedeni arık ve levni sevâda mâil olmakdır. Ve sâbıkâ sevdâ arturur nesneler istiʻmâl itmek gâyet zahmet ve meşakkat çeküb ve salâbet ve batî ve ihtilâfıdır. Ve safvet-i kârûre ve gussâlu olmak ve sükût-ı tavîl ve hubb-ı halvet ve çok fikirler idüb yere çok bakmakdır. Eğer mâlihulyânın mâddesi cemîʻ bedene münteşir olmayub yalnız imtilâ-yı re’sden olacak olursa; alâmeti ifrât-ı fikir ve dem-i sevâd ve gözler çukurlanmak ve arza...